شب لابلای انگشتانم ورق میخورد بت ها رونده هایی در تن شب چشمهای مذهب رود را در ظلماتی موهوم تخمیر میکند بتها نو شده اند راه میروند براریکه تکیه میکنند چشم سوم دارند گناهان مرا میشمارند به اندازه ریگهای بیابان به اندازه دریاها چه بتهای آگاهی بندگیشان کنی گناهانت را تطهیر میکنند فاراب فروردین ۹۹

ای که شراب خورده ای باده ناب خورده ای مست ملنگ میروی شیشه وسنگ میشوی میکده باب کرده ای خوب حساب کرده ای جام به جام می به می بام به بام نی به نی نعره به نعره پی به پی شعر وترانه نی به نی زلف دراز میکنی اینهمه ناز میکنی کوچه به کوچه میدوی خانه به خانه میروی ماه به ماه میپری کوه به کوه میروی صخره به صخره عاشقی بوته به بوته رازقی دل به گلایل است این کار تو چون گل است این ای که شراب خورده ای با چه شتاب خورده ای قندوگلاب میزنی شکرو آب میزنی میزنی از گلاب نی

د و من اینجا در بالای کوه سوختم فاراب تعریف اصطلاحات شعر نیاوک : مزرعه ییلاقی ارس:درخت صحرایی همیشه سبز بیشتر در کوهستانهای البرز دیده میشود:سرو کوهستانی فندقستان: سرزمین انتزاعی شاعر فندقستانی: شخصی است انتزاعی اگاه که شاعررا در شعر فندقستانی گاهی به چالش میکشد عزیز و نگار امین عزیز چه زیبا شب های ستاره چینی را درک میکنی شعرهای فندقستانیت فصل ستاره چینی بیا وشعرهایت را که زیر تاکها پیمانه کرده ای بیاور زیتونهایت تبلور عشق هستند فصل ستارچینی امدی برای دختر

عطف خبر زلفتو سر خط خبرهاست هنوز بوی پیراهن تو روی چپرهاست هنوز بخدا میروم انجا که عرب نی انداخت تا که ابروی تو در زیر زبر ها ست هنوز صفحه حادثه نشریه ها پر شده است قهرتو داغترین تیتر خبر هاست هنوز نقطه عطف من ازسلسله ی مژگانت شایعه نیست که در چشم تو سرهاست هنوز باز از شایعه های تو خبر میسازند که سر قتل دل من چه اثر ها ست هنوز دگمه ی پالتوی تو صحنه ی قتلم مانده قاتلی ، باز چنین سوء نظر هاست هنوز کشمکش باد ومنو روسری وزلف تو بود جنگ ها بر سر تو بین قمرهاست

دلها همه خون است از ان راکت پهباد تو همچوترامپی دلت سنگ چوصیاد ریموت دلم دست تو و هرچه توانی دقت کنی و میزنیم در دل بغداد باشد بزن اینجا غزلم کم که ندارد الفاظ سفر کرده به جاسوسی موساد نامرد سفر کرده زبیروت نداند تاحلقه موی تو شود دام به بیداد چشمان تو بازار اپیک است مگر که پلکی بزنی نفت شود قیمت الحاد من موی به آتش نهم اینحا به علامت تا انکه بیایی برویم؛ چای؛ فرحزاد تحریم اثر کرده به جانم نفسی نیست تحریم تو بردار و منم مهر پریزاد برجام شده جامه معشوقه

د
و من اینجا در بالای کوه
سوختم
فاراب
 
 
تعریف اصطلاحات شعر
نیاوک :  مزرعه ییلاقی
ارس:درخت صحرایی همیشه سبز بیشتر در کوهستانهای البرز دیده میشود:سرو کوهستانی
فندقستان: سرزمین انتزاعی شاعر
فندقستانی: شخصی است  انتزاعی اگاه که شاعررا در شعر فندقستانی گاهی به چالش میکشد

عزیز و نگار

امین
عزیز
چه زیبا شب های ستاره چینی را درک میکنی
شعرهای فندقستانیت
فصل ستاره چینی
بیا
وشعرهایت را
که زیر تاکها پیمانه کرده ای بیاور
زیتونهایت تبلور عشق هستند
فصل ستارچینی
امدی
برای دختر همسایه مان
هم که دیروز پدر غزلهایش
ناسروده رفت
هم ستاره بچین
در
فندقستان
دستها
به اسمان نزدیک است
میتوان
دامن 
خالی دخترکان فندقستان را
پر از
ستاره کرد
کافی است
درخت رمانهای عزیز ونگار طالقان را
بتکانی
فاراب

سردار

فاراب:
گونه هایت چون دو کوهه داءما رگبار می اید
بس ز سوسنگرد چشمت داءما سردار می اید
باز هم قزاق گیسویت مراکت بسته میخواهد
این نمیداند دلم خودسر سراغ دار میاید
تیغهای ابروان تو که نستعلیق چشم تو ست
همچونان  شمشیرهای  دوره قاجارمی اید
وه چه کوهستان گل در پیرهن جا کرده ای
 از سراشیبی کوهستان دل و دستار می اید
قهوه ی ترکت بنوشم باز فالم  را بگو
شعر خط قهوه میخوانم صدای یار می اید
شیشه چشمت کشیدم اعتیادش داءمی است
از گل خشخاش تو معتادی از افکار می آید
مهرت از مهر بتان لبریز کردی مهربان
اعتیاد عاشقان گویی از این سیگار می اید
فاراب

چپرهای ذهنم

برچپرهای ذهنم
گنجشکان ابهامت
تجمیع کرد ه اند
چینه  های حافظه ات
لانه گنجشکان خیالم را
تعدیل میکند
کلافه اند  لبهایم 
در تکرار نامت 
تستعلیق نگاهت را
انقد کشیده میخوانم
که ثانیه های کشدار
مرا گم کرد ه اند
دوباره
از نستعلیق شکسته ی ماهتابیت
به بالا می افتم
شکسته های غزلهای شیشه ای
از شراب پر است
جمهوری تاکها 
با احزاب مستان
به کوه شبانان نی ها زده اند
چه غوعایی میشود!!
بالای کوه امشب!
فاراب
پیمانه های عزلهایت را بردار
بیا
اینجا
بالای کوه
ما به بالای کوه افتاده ایم
پیش پیمانه های لال
همراه نی های تهی میشویم
تاصبح
 
فاراب

فتوای لبت زکات را واجب کرد

فتوای لبت زکات را واجب کرد
یک رفتن فومنات را واجب کرد
نارنج تو جنبشی به جنگل انداخت
یک شورش پر ملات را واجب کرد
اعماق دوچشم تو پراز الماس است
حفاری یک قنات را واجب کرد
قدیسه ی ما زشهر ما بیرون زد
چون مجتهدان برات را واجب کرد
مظلوم زکوچه های ما بیرون رفت
هم هیات و دستجات را واجب کرد
در مسجد ما غروب ها میامد
یک حی علی الصلات را واجب کرد
گویند زمرزشرقی ما میرفت
در رفتن تا هرات را واجب کرد
خسته است دلم بیا کنارم بنشین
یک چای غزل نبات را واجب کرد
فاراب

ای رخت

فاراب: ای رخت جغرافیای تور ها قامتت دار سر منصور ها گامهایت خط نستعلیق ما مشق تاریخ همه جمهور ها مشق شمشیر است ابروی کجت جنگ معشوقانه با مامور ها. ماشه های سرپرت اماده اند گرد چشمت تا کرا منظورها شانه کن این شانه ها تاریخی است تا که یک تاریخ دل مخمورها نصف شب با واژه ها ور میروم یکشبی شاید رسد از دور ها زیر لبهایت چه دلتایی شده مستی شعر از سر انگور ها فاراب

روزی خواهم به دخترم خواهم گفت

تنگسها

وقتی که شعر میشود باد
وشعور میشود کوه
گون ها برای رفتن
بی قرارند
اضطراب ماندن
تنگسها
شورش جمهوری علفها
نستعلیق شکسته گندم ها
غزل خوانی خورشید
ماه و مثنوی خوانی کیهانی
کهکشان را به جنبش ستاره های واژگان
زیر قلمها
به شورش میکشد
وقتی که چوپان مثنوی بر دعا کوه زیارت نامه ها
خلصنی من النار را
برای ارس های بی تاب میخواند
گله ها همچنان هاشور دره هایند
خط به خط نستعلیق کوه میشود
بز کوهی نوجوانی چوپان
شکار تفنگداران ثانیه ها شده است
تفنگداران دقایق
شکارگاه های عمر را میانبر میزنند
تفنگ سر پر مش صدرالله پر بود
ثانیه های جوانی هایش
در قصه هایی که بلند تعریف میکرد
مستهلک میشد
مثل دود چپق عبدالعلی
مثل شلیک آخر سرپر مش خانعلی
تیر کمان کودکان
زیر درختان توت و آلبالو
شیشه های افتراق را فرو میریخت
نگاه های کودک
در شکافهای چینه های زمان
محو میشد
لانه ی گنجشکان در چینه ها
دراحساس عابران
تخم آرامش میگذاشت
سرنوشت
سنگ غلافه
آغاز سرنوشت
خشونت توپ خانه ها
فاراب
شرم چشمهایت را غزل ها تخم میگذاشتند
چه شده که اکنون
واژه ها عریان
پا برهنه
به دامن طوفان زده اند
فاراب
 

غزل لال

F@ndoghestan

شلال

فندقستان:
شلال گیسوان تو پسابرجام میبینم
مسیر ریزگرد مویت از ایلام میبینم 
نه شرقی یا نه غربی ابروان توست بر بالا
بیا از شرق تا غربش آمستردام میبینم
زمابعدالطبیعه تا ز فیلسوفان چشمانت
ارسطوی لب شعرت لبان جام میبینم
تلاش جنبش باداست در گلهای دامانش
چه سوفسطاگریهایی که نافرجام میبینم 
فاراب

بادهای پاییزی

در جماهیر موی تو پیچید باد های پاییزی
فتنه انگلیسی شد جنگهای چنگیزی
خط به خط تورا دیدم در مصاف من بودی
شامیان خون آشام بر لبان تبریزی
از انار ساوه ای یت، زلفکان

وزن
غزل رمل مثمن محذوف
مثنوی رمل مسدس محدوف
ادامه مثنوی هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف 
 
اثرنشتی عشق است غزل ساخته است
شهد گلهای بخارا ست عسل ساخته است
دردهای تو که در حاشیه ی دلها بود
روی هم ریخته و جنگ جمل ساخته است 
کمپ چشم تو پراز شیشه معتادان است
شیشه چشم تو مارا چه مچل ساخته است
امدم کوچه معشوقه ببینم بروم
ولی این عشق مرا بچه محل ساخته است
غزلم هر گرم از مهر بتان قاچاقی است
چه کنم این غزل از داد ملل ساخته است
 
 
شعر باران تغزل بوده است
عاشقی شور توسل بوده است
شعر خاموشو تغزل مرده است
پیش پای تو گلایل مرده است
خلسه وقتی انحنای دود شد
عشق هم از خلسه خون الود شد
حال ماوقتی توهم خوب کرد
عاشقی را هم طلاطم خوب گرد
تا کراک وشیشه هم سنگ من است
کمپ اغوش تو در چنگ من است
مثنوی اینجاست کم می اورد
پشت را اینجاست خم میاورد
گفته بودیم عشق را تزریق کن
ماه را در کوزه و ابریق کن
مثنوی این سر سیاهی میرود
شاعری اینجا تبا هی میرود
این گلایلها کراکی میشوند
بازمیگردند خاکی میشوند
هی غزلهامان طلاقی میشوند
با گلایل هم اطاقی میشوند
مثنوی مشکی به تن دارد هنوز
مشکدل اشک چمن دارد هنوز
ای چوپان فندقستانم کجاست
کتری و یک شعر فنجانم کجاست
آی چوپان مثنوی لال است لال
داغ ما از لاله امسال است سال
آی چوپان آن نی لالت کجاست
شیر بزهای پر از کالت کجاست
آی چوپان گوسفندانت کجاست
جان من ان جان جانانت کجاست
 
 
امشب سر شعر را شکستم
از باده ی بی اراده مستم
امشب هوس خیال دارم
پیمانه ای از زوال دارم
امشب دل من شکسته نامرد
در خاک یلان نشسته نامرد
نامردتر از تو من ندیدم
از دست تو  از همه بریدم
ای غول مواد با توام من
پیمانه به باد با توام من
هر روز جوان گرفته ای تو
هی دود شدند رفته ای تو
ای جنگ منو میان معشوق
ای هرزگی جهان معشوق
پیمانه بزن که جنگ باقی است
میخانه بزن که عشق ساقی است
فاراب

سرخط خبرها

فاراب:
خبر زلفتو سر خط خبرهاست هنوز
بوی پیراهن تو روی چپرهاست هنوز
بخدا میروم انجا که عرب نی انداخت
تا که ابروی تو در زیر زبر ها ست هنوز
صفحه حادثه نشریه ها پر شده است
قهرتو داغترین تیتر خبر هاست هنوز
نقطه عطف من ازسلسله ی مژگانت
شایعه نیست که در چشم تو سرهاست هنوز
باز از شایعه های تو خبر میسازند
که سر قتل دل من چه اثر ها ست هنوز
دگمه ی پالتوی تو صحنه ی قتلم مانده
قاتلی ، باز چنین سوء نظر هاست هنوز
کشمکش باد ومنو روسری وزلف تو بود
جنگ ها بر سر تو بین قمرهاست هنوز
فاراب

ازبس که نمی آیی تو

عزلم لا ل شد از بس که نمی آیی تو
عشق بد حال شد ازبس که نمی ایی تو
 
آه  پهلوی  غزلها  همه  از  درد  تکید
شعرها چال شد از بس که نمی ایی تو
 
سر پیمانه از اشعار غزلها سر رفت
عمر صد سال شد ازبس که نمی ایی تو
 
هرچه گشتییم بیابیم کجایی ای عشق
کار ما فال شد از بس که نمی ایی تو
 
بس که از چهره ی تو خال وخیالی داریم
شهر تمثال  شد  ازبس که نمی ایی تو
 
فقر وزندان و اسارت ،سفرهای خالی
پای سلسال شد ازبس که نمی ایی تو
 
گفته بودند دعاها رسید است بتو
این دعا کال شد از بس که نمی ایی تو
 
حاکمان مختلص کومه درویشانند
شعربی بال شد از بس که نمی ایی تو
 
گفته بودم غم دل پیش تو ارم روزی
همه آمال شد از بس که نمی آیی تو
فاراب

نیاوک ییلاق فندقستانی ها

نیاوک ییلاق فندقستانی ها
در یک غروب شورشی
گاوها از کوه نستعلیق را ریسه می آمدند
گوسفندان سیاه مشق انباشته ی گرمای ظهر زیر درختان ارس را پریشان کرده اند
اکنون
در غروبی پریشان در امواج شورش
در حاشیه ی دره ها
خط ثلث کوهستان بودند
بره ها سر مشق شکسته چوپان را میخواندند
آواز صخره ها
در جان چوپان
آغاز باد در بوته ها
دود چوب های نیم سوخته در چشم های خورشید
چای ته مانده چوپان در نگاه عابران
نانهای خشکیده ریخته از سفره چوپان
در نگاه اشتیاق گنجشکان
رویش امامزاده سبزی در کوه مقابل
در قامتی سفید
انقلاب کوهستان دوباره برمی انگیخت
آنگاه شعرم آنجا مبعوث شد
من بعثتم برانگیختن گاوها نبود
من بعثتم برانگیختن گوسفندان نبود
من بعثتم برانگیختن سگهای گله بود
برانگیختن نی های لال در سکوتی مبهم
برانگیختن چشمه های زلال نیاوک
عاقبت
شعرهای گنگم
هرروز از صخره ها می افتاد
وقتی که کودکان با گوساله ها یک جا میخوابیدند
در کومه ها
بعثت گله اسبها
یا بعثت شمشیرها
فلسفه شعر من نبود
شعرم
برانگیختن احساسی بود
که نمیدید زایش مادران در زیر درختان فندق
درختان ارس
شعرم بر انگیختن عشق بود که دیگر
از صخره افتاده
چشمهای فندقستانی
از انتهایی ترین شاخه های درخت گردو
به اخرین گردو
آنسوی آسمان افتاده بود
آری
چشمهایمان سوخت
شعرم
انقلاب سوختن است
اکنون من مانده ام و غزلهای سوخته ام
و یک جفت چشمی که
به آتش کشیده ام
من خود شعرهایم را به آتش کشیده ام
بیایید ببینید
اینجا
بالای کوه
ازروی آتشها میتوان پرید
کوه سرمشق شعر هایی که از صخره ها افتاده است
چوپان برای همیشه
کوه را
وداع میکند
گله ها بهترین شعر های قصابانند

عطف

 
خبر زلفتو سر خط خبرهاست هنوز
بوی پیراهن تو روی چپرهاست هنوز
بخدا میروم انجا که عرب نی انداخت
تا که ابروی تو در زیر زبر ها ست هنوز
صفحه حادثه نشریه ها پر شده است
قهرتو داغترین تیتر خبر هاست هنوز
نقطه عطف من ازسلسله ی مژگانت
شایعه نیست که در چشم تو سرهاست هنوز
باز از شایعه های تو خبر میسازند
که سر قتل دل من چه اثر ها ست هنوز
دگمه ی پالتوی تو صحنه ی قتلم مانده
قاتلی ، باز چنین سوء نظر هاست هنوز
کشمکش باد ومنو روسری وزلف تو بود
جنگ ها بر سر تو بین قمرهاست هنوز
فاراب

 

بهم ریخته ای

باز بر شیوه ی تاتار بهم ریخته ای
بازهم دشنه و دستار بهم ریخته ای
خط ثلث سر گیسوی تو ایرانی نیست
کوفه ی زلف چو مختار بهم ریخته ای
دیدمت زل زده ای بر نفس بادیه ها 
باز دود و لب و سیگار بهم ریخته ای
گفته بودی تو کجا دایره ی عشق کجا
آه ، حال منو پرگار بهم ریخته ای
شال معشوق تو بر زلف که اویخته ای
تکیه گاه منو دیوار بهم ریخته ای
فاراب

حبیب

حبیب
ای حنجره طوفانی 
حبیب 
ای آواز قو
ای مرد تنهای شب
ای شورش حنجره ها
ای ذهن بلند آوازه ی گیتار ها
حبیب
ای نوای بیداری وطن 
ای شعر
ای شاعر
ای همنشین ستارگان
در کهکشان آواز تو 
منظومه ی عشق ایرانی
من و مردمم را 
به بیداری فرامیخواند
تو نمرده ای 
زیرا که فریادهای تو
غافلان در خواب را هنوز 
بیدار میکند
تو زنده ای و مردگان را زنده میکنی
ما خواهیم رفت
ایران هست
تو هستی
موسیقی هست
آواز هست
شعر هست
بدرود مرد آواز ایران که درود برتو حیات دوباره توست
فاراب

خط ثلث

باز بر شیوه ی تاتار بهم ریخته ای
بازهم دشنه و دستار بهم ریخته ای
خط ثلث سر گیسوی تو ایرانی نیست
کوفه ی زلف چو مختار بهم ریخته ای
دیدمت زل زده ای بر نفس بادیه ها 
باز دود و لب و سیگار بهم ریخته ای
گفته بودی تو کجا دایره ی عشق کجا
آه ، حال منو پرگار بهم ریخته ای
شال معشوق تو بر زلف که اویخته ای
تکیه گاه منو دیوار بهم ریخته ای
فاراب

لویزان

 
باز هم پرواز های سمت تهران لغو شد
زیرسرو نقره ای پارک لویزان لغوشد
یک غزل دستار کردی شعرمیبافم هنوز
صادرات عشق از مرز مریوان لغو شد
پوست میانداخت شب در لابلای موی او
طعم لبهایش مرا لیوان به لیوان لغو شد
خنده کم کن باد امد شهرشیرین میشود
باز هم اوردن قند فریمان لغو شد
شعراوراق بلند شهر ..متن مثنوی است
یاس ها عطر خشک لای دیوان لغو شد
لغو شد شعر اقاقیهای دور
لغو شد اماج باران ظهور
لغو شد لبخندهای باغچه
لغو شد گلدان لبان طاقچه
لغو شد تا دل بمیرد در تنم
معبد گلهای اتش میزنم
معبد من شعر های مثنوی است
معبد تن انتهای مثنوی است
من در این کوچه تنم زنجیر شد
شهر شاعر واژه نخجیر شد
من تنم اینجا پر از شلاق شد
شعرمن مانند من اوراق شد
فاراب

پیمانه

غزل مثنوی
این غزل مثنوی در اثر پیشنهاد جناب آیدین اسفندیار کلهر(سروده شده است)از شعرای با ذوق گروه 
در سه

دلها همه خون است از ان راکت پهباد
تو همچوترامپی دلت سنگ چوصیاد

ریموت دلم دست تو و هرچه توانی
دقت کنی و میزنیم در دل بغداد

باشد بزن اینجا غزلم کم که ندارد
الفاظ سفر کرده به جاسوسی موساد

نامرد سفر کرده زبیروت نداند
تاحلقه موی تو شود دام به بیداد

چشمان تو بازار اپیک است مگر که
پلکی بزنی نفت شود قیمت الحاد

من موی به آتش نهم اینحا به علامت
تا انکه بیایی  برویم؛ چای؛ فرحزاد

تحریم اثر کرده به جانم نفسی نیست
تحریم تو بردار و  منم مهر پریزاد

برجام شده جامه معشوقه روسی
لباده بپوشیم از این جامه ی برباد

هرجام که که سر میکشم از زهر بتان است
این جامه و جام  همه ی جمعی اضداد

ازحصر سفر خواهم وپهباد کجایی
ریموت بده دست همان دلبر بیداد

پهباد همان کاسه زهر است در آنسو
فرقی نکند آتش بیداد که افتاد

ای مهر بتان  در همه افاق تو دلبر
مهرلب این اتش پهباد نیافتاد

از دست تو دلبر تروری سخت طلبکار
برخیز از ان ضد هوایی بزن ای داد

گرچه تروریستی زگیسوی تو پیدا است
آبانتر از این هم بشود در همه ابعاد

موشک چو ببارد سر اخبار جهانی
من باز کنم با تو و پهباد به میعاد

هی مرگ بر این مرگ بر ان هبچ 
باید که دگر شعر بگوییم زمیلاد

فاراب

کرانه های باختری گیسوانت
هوا ابری است
میترسم باد بیاید
طوفان شود
حکومت خودگردان چشمانت
سگولاریزم
جدایی من و تو شده است
بیت الحم 
لبانت را چاره ای نیست
ملحق میشود بلندایهای جولان فریادت
بر حلقوم
خیلج ابهای چشمان من
من دوباره
در دهلیز نگاهت
 نزول خواهم کرد

فاراب