مثل خودم بود پدر سوخته

شعرنوشتم زفتوحات عشق

فاتح غم بود پدر سوخته

تاجر دل بود تجارت چه سود

ظلم وستم بود پدر سوخته

فرشچیان خط لبش میکشید

لوح عدم بود پدر سوخته

مشق الفبای قدش محشری

خط که زدم بود پدر سوخته

شمش طلا پیش قدمهای او

حق قدم بود پدر سوخته

بی پدر این زلف مده دست باد

قائله کم بود پدر سوخته ؟

فاراب

سفير انگلیس در دهلى از مسيری در حال گذر بود، که يك جوان هندی، لگدی به گاوی ميزند ، "گاوی كه درهندوستان مقدس است"!

فرماندار انگلیسی پياده شده وبسوی گاو ميدود و گاو را ميبوسد و تعظیم میکند! 

بقيه مردم حاضر كه ميبينند يك غريبه اينقدر گاو را محترم ميشمارد، در جلوى گاو ، سجده ميكنند و آن جوان را بشدت مجازات ميكنند.

همراه فرماندار با تعجب ميپرسد:

چرا اين كار را كرديد؟!

فرماندار ميگويد:

لگد اين جوان آگاه، ميرفت كه فرهنگ هندوستان را هزار سال جلو بياندازد، ولی من نگذاشتم!

از کتاب "جهانی که من ميشناسم"

برتراند راسل

سفير انگلیس در دهلى از مسيری در حال گذر بود، که يك جوان هندی، لگدی به گاوی ميزند ، "گاوی كه درهندوستان مقدس است"!

فرماندار انگلیسی پياده شده وبسوی گاو ميدود و گاو را ميبوسد و تعظیم میکند! 

بقيه مردم حاضر كه ميبينند يك غريبه اينقدر گاو را محترم ميشمارد، در جلوى گاو ، سجده ميكنند و آن جوان را بشدت مجازات ميكنند.

همراه فرماندار با تعجب ميپرسد:

چرا اين كار را كرديد؟!

فرماندار ميگويد:

لگد اين جوان آگاه، ميرفت كه فرهنگ هندوستان را هزار سال جلو بياندازد، ولی من نگذاشتم!

از کتاب "جهانی که من ميشناسم"

برتراند راسل

کمونیستی شده آغوش حنابندانت

قلعه بانان تو در باز اگر میکردند

می رسیدم به حصار صف سربازانت

تا دمکراسی گیسوی تو را شانه زدم

صلح گیسوی تو با  باد بلا گردانت

فرق احزاب سرت را دو جناح است هنوز

از جناحین تو  دل باز شده زندانت

تو عزلهای من از نطفه  وتو  میکردی

لندنی میشدی انجا که شدم   ایرانت

همه مستعمره کردی تو غزلهای مرا

میروم دامنه ی گل بشوم دامانت

فاراب

☀️☀️☀️☀️☀️☀️☀️☀️☀️

@fandoghestanefarab

مثل خودم بود پدر سوخته

شعرنوشتم زفتوحات عشق

فاتح غم بود پدر سوخته

تاجر دل بود تجارت چه سود

ظلم وستم بود پدر سوخته

فرشچیان خط لبش میکشید

لوح عدم بود پدر سوخته

مشق الفبای قدش محشری

خط که زدم بود پدر سوخته

شمش طلا پیش قدمهای او

حق قدم بود پدر سوخته

بی پدر این زلف مده دست باد

قائله کم بود پدر سوخته ؟

فاراب

جام از دست من و  باقی ایام بگیر

جام و برجام همه فرصت بین المللی است

بخدا قسمت ما نیست ز فرجام بگیر

مرگ بر این و به ان شد همه ی اسلامم

دبن اگر این بود از ما همه اسلام بگیر

تا که از صلح سخن رفت جهان فتنه کنند

باز هم صلح و تعالی تو ز برجام بگیر

 بوی خون میدهد این کوچه بازار ولی

دست در خون کند و دست از این دام بگیر

میکرفون ها همه بوی تن ضحاک دهد

شعر ازدست ودل شاعر بد نام بگیر

فاراب

حکایتی است

قمیشها

همانها که نی ها نواخته میشوند

همانها که چوپانها میزنند

همانها که شاعران از انها میسرایند

همانها که منظومه ی نیزارها را سروده اند

قمیشها  کم از رزها نیستند

مستی نی ها ومی ها

با قمیشها تلفیق میشود

ولی در فندقستان

هیچ کس قمیش نمیآید

جوجه تیغی ها میدانند یکشب

میان قمیشها صبح کردن یعنی چه

همانطور که کبوتر ها میدانند

صدای لال قمیشها روی تیرچوبیهای درختان ارس

پوششی بر سقف فندقستانیها میشود

همانطور که بوته های وشور صدای باد ها را 

در زیر  خاک رس در پشت بامهایمان تدفین میکند

نبش قبر نمیشود کرد

پرواز کاه را در میان انبوه گل وخاک 

پشت بام

برای بر بام رفتنها

بالا رفتنها

وپرواز کبوتران

گنجشکان

آماده است

فاراب